Και τι δεν έκαναν για να μας θάψουν

Και τι δεν έκαναν για να μας θάψουν

Ξέχασαν όμως ότι είμαστε σπόροι

Πολλοί μίλησαν για εμάς, αρκετοί μας εκθείασαν, άλλοι τόσοι μας συκοφάντησαν ή μας απαξίωσαν και ακόμη πιο πολλοί έκαναν πως δεν
μας έβλεπαν.
Είναι καιρός να μιλήσουμε εμείς για εμάς.

Στους τρείς σχεδόν μήνες που ξεκίνησε να λειτουργεί το κίνημα των «αγανακτισμένων» πολιτών στις κεντρικές πλατείες των ελληνικών
πόλεων και των λαϊκών συνελεύσεων που γίνονται σε αυτές, για πρώτη φορά ίσως στα μεταπολιτευτικά χρονικά, ένα μεγάλο κομμάτι
του πληθυσμού, βγήκε από τη κατάσταση της ιδιώτευσης και της μικροαστικής αντίληψης του «κοιτάω τη δουλειά μου» και πέρασε στην
αντίπερα όχθη, θέτοντας τις βάσεις για δημιουργία αυθεντικών δομών και ανάπτυξη δικτύων κοινωνικών σχέσεων από τα κάτω, χωρίς
κανενός είδους διαμεσολάβηση.

Το παράδειγμα του να μαζεύεται ο κόσμος να μιλάει και να συζητάει με αμεσοδημοκρατικές, αντιιεραρχικές και οριζόντιες
διαδικασίες και η βαθιά ρήξη που επιτελείται απλά και μόνο με τον κόσμο στις πλατείες να συναντιέται και να επικοινωνεί αποτελεί
σοβαρό πρόβλημα για κάθε μορφή εξουσίας.

Παρόλα αυτά δεν λέμε ότι δεν έγιναν και λάθη ή ότι δεν θα συνεχίσουν να γίνονται. Ένας ζωντανός οργανισμός όπως είναι αυτή η κοινωνική
μάζωξη δεν μπορεί να αποφύγει και τα λάθη αρκεί όμως να μαθαίνει από αυτά ώστε να μην τα επαναλαμβάνει.

Αυτόν τον οργανισμό εξάλλου τον αποτελούν άνθρωποι όπως άνεργοι, εργαζόμενοι, μικροεπαγγελματίες, συνταξιούχοι, φοιτητές, μαθητές,
αγρότες, Έλληνες και μετανάστες. Όλοι αυτοί των οποίων η ζωή έχει λεηλατηθεί και συνεχίζει να λεηλατείται από μια μικρή χούφτα
οικονομικών και πολιτικών αφεντικών, από μια χούφτα καθαρμάτων που κυριαρχεί μέσα απο το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα των
τραπεζών, χρηματιστηρίων και οίκων οικονομικής αξιολόγησης, καθορίζοντας με τα παιχνίδια τους τη ζωή μας.

Σχετικά με τη πλατεία Ελευθερίας και τα τελευταία γεγονότα καταστολής της από τους τοπικούς εντεταλμένους του κράτους.

Στις 10 Αυγούστου μέλη της λαϊκής συνέλευσης «αγανακτισμένων» Ηρακλείου επισκέφτηκαν τον δήμαρχο Γιάννη Κουράκη όπου και του
επέδωσαν επιστολή διαμαρτυρίας-προειδοποίησης αλλά και αλληλεγγύης στους συλληφθέντες, τόσο για την καταστολή των πλατειών
Αγοράς στα Χανιά, Συντάγματος στην Αθήνα και Λευκού Πύργου στη Θες/νικη μετά εντολής των αντιστοίχων δημάρχων και θεσμικών
παραγόντων.

Ο Κουράκης υποκριτικά μας διαβεβαίωσε ότι δεν σκοπεύει να ακολουθήσει τη πολιτική των άλλων δημάρχων, αλλά ούτε και αρνήθηκε ότι
δέχεται πιέσεις για την “στάση ανοχής” του όπως ο ίδιος ανέφερε.

Φυσικά αυτή η στάση δεν κράτησε ούτε καν 24 ώρες. Την επόμενη μέρα 11 Αυγούστου το πρωί, ήρθε στη πλατεία ο εισαγγελέας Ηρακλείου
Νίκος Μαρκάκης ο οποίος μας είπε ότι έχει δεχτεί επώνυμες καταγγελίες για «καταπάτηση» της πλατείας από τους «αγανακτισμένους»
και για την «αντιαισθητική» της εικόνα στα μάτια επισκεπτών και τουριστών δίνοντας μας διορία δύο ημερών ώστε να τα μαζέψουμε και να
φύγουμε.

Πιστεύουμε ότι ο κ. εισαγγελέας μάλλον δεν κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης μας, αλλιώς δεν εξηγείται το ότι δεν γνωρίζει τίποτα για τη
μόνιμη καταπάτηση των πεζόδρομων και των δημόσιων χώρων από τα χιλιάδες τραπεζοκαθίσματα και την αντιαισθητική εικόνα των τόνων
σκουπιδιών, των παρκαρισμένων αμαξιών ακόμη και πάνω σε διόδους πρόσβασης ανθρώπων με κινητικά προβλήματα, την καθολική
απουσία πρασίνου κλπ.

Πράγματι μετά από δύο μέρες στις 13 Αυγούστου, υπάλληλοι της δημοτικής αστυνομίας κι εργάτες του δήμου ήρθαν για να διαλύσουν το
κιόσκι κι εδώ πέφτει και η «ουδετερότητα» του δημάρχου Γ. Κουράκη αφού ο ίδιος και το δημοτικό συμβούλιο είναι οι διοικητικοί και πολιτικοί
προϊστάμενοι των παραπάνω και χωρίς τη συνδρομή τους δεν μπορεί να επέμβει ο εισαγγελέας σε ζητήματα πόλης.

Συγκεκριμένα το κιόσκι λειτουργούσε για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της σίτισης και της προφοράς σε άστεγους, άνεργους και άλλους
συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της οικονομικής εξαθλίωσης και αυτή ακριβώς τη λειτουργία του στηλίτευσε ο εισαγγελέας
λέγοντας μας ότι απαγορεύεται !

Για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται η κοντόφθαλμη στρατηγική της εξουσίας καθώς αυτή η επέμβαση είναι μια τρύπα στο νερό γιατί το κίνημα
των πλατειών δεν είναι τα σίδερα και οι ψευδότοιχοι, ούτε οι σκηνές και οι νεροχύτες αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι που βγήκαν στις πλατείες σαν
ζωντανός οργανισμός, αντιστεκόμενοι στη διαρκή βαρβαρότητα της εξουσίας και στην fast track φτωχοποίηση τους.

Αυτές τις κινητοποιήσεις, τις μαζώξεις και τις λαϊκές συνελεύσεις είναι που θέλει το κράτος να καταστείλει πραγματικά και αυτό αποδείχτηκε
κατά τις μεγάλες κινητοποιήσεις και την φασιστικού τύπου καταστολή στις 15 και 28-29 Ιούνη.

Εκείνο το τριήμερο, το κράτος έκανε μια ξεκάθαρη επιλογή. Μεγάλης κλίμακας επίθεση ενάντια στους διαδηλωτές. Αυτό φανερώνει δύο
πράγματα: πρώτον, παρόλο το αρχικό «χάιδεμα» των ΜΜΕ στο κίνημα των «αγανακτισμένων» (και φυσικά την κατοπινή συκοφάντηση
του όπως και σε τοπικό επίπεδο, η αναφορά σε κάποια από αυτά ότι οι «αγανακτισμένοι» έχουν στήσει μέχρι μπαρ) αυτή η άρνηση και η
σύγκρουση με το Μεσοπρόθεσμο ήταν αδύνατο να αφομοιωθεί από το σύστημα μιας και αρνήθηκε δυναμικά βεβαιότητες χρόνων. Δεύτερον
και πολύ σημαντικότερο που αποκρύπτεται συνεχώς από όλους είναι ότι τίθεται πλέον σε πρακτική αμφισβήτηση το δικαίωμα μας να
διαδηλώνουμε.

Με αυτή την έννοια, οι διαδηλωτές έδωσαν μάχη στην Αθήνα να συνεχίσουν να είναι στην πλατεία διεκδικώντας και ασκώντας αυτό το
δικαίωμα. Ξέρουμε καλά ότι όσο δεν αγωνίζεσαι για την ζωή σου και τα δικαιώματα σου, αυτά στα παίρνουν ένα, ένα.

Η στάση της πλειοψηφίας και στο πως κατέβηκε και στο ότι συνεχώς ο κόσμος επέστρεφε στην πλατεία επί ώρες, φανερώνει την
αποφασιστικότητα μας να αντισταθούμε στην επίθεση τους.

Αυτός ο αγώνας που έχει ξεκινήσει τόσο μαζικά δεν πρόκειται να σβήσει ούτε λόγω της θερινής ραστώνης, ούτε φυσικά λόγο της κρατικής
καταστολής και τρομοκρατίας.

Το κίνημα των «αγανακτισμένων» θα συνεχίσει να είναι παρών στις πλατείες της χώρας.

Για εμάς, είναι ξεκάθαρο, πως συμπορευόμαστε όσοι βρεθήκαμε στις συνελεύσεις, ξανακερδίσαμε δημόσιους χώρους, προσπαθήσαμε να
δημιουργήσουμε κοινωνικά δίκτυα αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης

Γι αυτό η λαϊκή συνέλευση της πλατείας Ελευθερίας, αλλά και αναλόγου είδους συνελεύσεις, δε μπορούν παρά να αποτελούν τη μήτρα για τη
δημιουργία δομών και κοινωνικών σχέσεων που αντιπαρατίθενται συνολικά απέναντι στο υπάρχον πλαίσιο διάβρωσης και κανιβαλισμού.

Τρία θέματα αναδεικνύονται σαν το στοίχημα των επόμενων μηνών και των επόμενων χρόνων τα οποία πρέπει να οργανώσουμε πέρα από
τις πλατείες :

1)

αγώνες βάσης, αγώνες στη γειτονιά και στους χώρους εργασίας. Παντού όπου βρισκόμαστε δημιουργούμε δομές και εστίες
αντίστασης από τα κάτω.

2)

δομές αλληλοβοήθειας. Συλλογικές κουζίνες, ταμεία αλληλεγγύης, καταλήψεις στέγης, νομικές ομάδες υποστήριξης κλπ. Κοινωνική
και ταξική αλληλεγγύη στην πράξη .

3)

οργανώνουμε και συμμετέχουμε ενεργά σε συνελεύσεις στις γειτονίες μας και προσπαθούμε όσο πιο έντονα και δυναμικά γίνεται να
οργανώσουμε κοινωνική άρνηση πληρωμών. Γιατί: Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε, δεν υποχωρούμε.

Εμείς στη πλατεία Ελευθερίας θα συνεχίσουμε να είμαστε εκεί παρόντες κάθε μέρα, θα συνεχίσουμε τις λαϊκές συνελεύσεις κάθε Κυριακή
και Τετάρτη στις 9 μ.μ. και τις διάφορες δράσεις που κανονίζουμε σε περιοχές της πόλης του Ηρακλείου. Η πλατεία Ελευθερίας παρά την
επίθεση που δέχτηκε θα συνεχίσει να λειτουργεί όπως και οι άλλες πλατείες σε Ελλάδα και Ευρώπη κι είναι αυτονόητο ότι η συμμετοχή
όλων των ανθρώπων που έχουν υποστεί την βαρβαρότητα των μέτρων είναι σημαντική και ευπρόσδεκτη.

14 Αυγούστου 2011
Λαϊκή συνέλευση πλατείας Ελευθερίας Ηρακλείου

Επικοινωνία:
http://aganaktismenoihrakleio.blogspot.com
e-mail: heraklion.revolution@gmail.com